Zachęcona wieloma pochlebnymi komentarzami, zdecydowałam się obejrzeć ten film i jestem bardzo zawiedziona. Lubię Day-Lewisa i Bonham Carter- jak zwykle świetni, zwłaszcza Daniel. Jednak w oczy najbardziej rzuca się to, że między Charlotte i Georgem nie ma rzadnej chemii. A to jakiś niespodziewany pocałunek, a to beznamiętne spojrzenie. Naprawdę miałam wątpliwości, czy oni rzeczywiście są w sobie zakochani. W dodatku cała opowieść mdła, historia kochanków nie porywa, główni bohaterowie nie są specjalnie ciekawymi osobami. Czas dłużył mi się niemiłosiernie. Czekałam na jakiś rozwój akcji. Nadaremnie. Filmu nie wyłączyłam, bo nie krytykuję, póki nie obejrzę całości. Nie zauważam tych zalet, o których prawie każdy się tu rozpisuje. Może "Pokój z widokiem" jest przereklamowany, a te zachwyty biorą się z faktu, że film nominowany był do Oscarów. A może to po prostu nie mój gatunek. Daje 3/10. Za Day-Lewisa.

Hmm, trudno, by między Charlotte i Georgem zaistniała chemia, skoro Charlotte to stara kuzynka Lucy, grana przez Maggie Smith:/
3/10?! Kpina. Ten film jest aktorską ucztą, wątek George'a i Lucy poprowadzony znakomicie, tylko trzeba oglądać film UWAŻNIE, żeby dostrzec drobne spojrzenia, zmiany tonu głosu budujące napięcie, sugerujące uczucie. Czy przez "rozwój akcji", na który tak czekałaś, rozumiesz klimatyczną strzelaninkę, ze dwie scenki erotyczne, jakieś porwanie i do tego atak kosmitów? "Pokój z widokiem" należy do tych filmów, w których ważniejsze od fabuły napakowanej niespodziewanymi zwrotami akcji, są: dialogi, drobne, błyskotliwe sceny, które sprawiają, że film zapada w pamięć, przepiękna scenografia i kostiumy, a więc oddanie charakteru epoki... budowanie całości poprzez dopieszczone, krótkie fragmenty, tworzące same w sobie coś na kształt etiud filmowych. Szkoda, że nie udało Ci się tego dostrzec, przez co nie obejrzałaś jednego z najpiękniejszych filmów kostiumowych w historii kina, z przyjemnością.

Co do imienia- drobna pomyłka. Wiadomo, o kogo mi chodziło.

"Czy przez "rozwój akcji", na który tak czekałaś, rozumiesz klimatyczną strzelaninkę, ze dwie scenki erotyczne, jakieś porwanie i do tego atak kosmitów?"

Dodaj jeszcze, że jestem fanką filmów z Seagalem i podziwiam kunszt aktorski Jeana-Claude'a Van Damme :)

Cóż, sądzę, że pozorny brak "chemii" bierze się z typowo brytyjskiego temperamentu bohaterów, a także ich wychowania. George to apatyczny młodzian, któremu ciężko przychodzi wyrażanie uczuć. Lucy natomiast-mimo iż w jej rodzinie panuje dość swobodna atmosfera-została wychowana w przekonaniu, że nie miłość, a rozsądek są istotne przy wyborze partnera na całe życie. Właściwie sama nie jest świadoma swoich uczuć. Ale spójrz tylko na jej uśmiech, gdy przemoczony George pojawia się w pensjonacie, spójrz na jego gesty...! To urocza para, jedna z moich ulubionych filmowych par. Właśnie ze względu na ich naturalność i zarazem skrępowanie.

Moim zdaniem film naprawdę genialny! Nie dałam mu maksymalnej ilości punktów, ponieważ został w nim pominięty pewien ważny (moim zdaniem) wątek ,a po drugie George jako blondyn nie za bardzo mi pasował. Poza tym utrzymany jest w tym samym nastroju co książka i podobnie lekko i przyjemnie się go ogląda, jak czyta książkę.
Polecam!

Też mi się podobał