albo wybrane dokumenty na ten temat, już po kilku minutach zorientuje się o czym mniej więcej będzie cały film. Tutaj brak zaskoczeń.

"Kradzieżą" dzieci zajmowały się nie tylko irlandzkie zakony, ale również frankiści w Hiszpanii, junta wojskowa w Argentynie oraz komunistyczny reżim NRD-owski. Żeby się ograniczyć tylko do czasów po II Wojnie Światowej.

Film zaczyna się w 50. rocznicę narodzin syna Philomeny. Zatem bohaterka ma chyba nieco poniżej 70 lat. Tymczasem Judi Dench - acz to jedna z najlepszych aktorek świata - w czasie kręcenia zdjęć miała lat prawie 80. To niestety widać na ekranie.

Bardzo chciałbym usłyszeć choćby zdawkowe informacje o tym w jaki sposób Philomena po kilku latach jednak zdołała opuścić miejsce swojego uwięzienia i przymusowej pracy. Oraz w jakich okolicznościach poznała swego męża i ojca córki. To może nie jest kluczowe dla fabuły, ale nie zaszkodziłoby.

Lekko irytowały mnie flash backs pokazujące amatorskie zdjęcia małego chłopczyka. Kilkakrotna ich powtórka chyba nic nie wnosiła do filmu.